ProZ.com translation contests »
32nd Translation Contest: "Movie night" » Spanish to Dutch » Entry by Tessa Knevels


Source text in Spanish

Translation by Tessa Knevels (#37325)

Robocop (Paul Verhoeven, 1987) se ha convertido en un auténtico clásico de culto, a pesar de que, en su momento, nadie apostó por el guión escrito por Edward Neumeier y Michael Miner. Se paseó de productora en productora sin despertar el mínimo interés; nadie encontraba la gracia en una historia en apariencia ridícula, pero que escondía en su interior toneladas de crítica descarnada hacia el sistema neoliberal imperante en la era Reagan. Tuvo que ser otro amigo de polémicas el que llevara a la pantalla el ácido relato en 1987; Paul Verhoeven construía una película repleta de ultraviolencia explícita, espejo de una sociedad decadente en manos de ejecutivos sin escrúpulos. Por supuesto, con poco que se compare el resultado de Robocop con el Batman crepuscular de El retorno del Caballero Oscuro, los puntos en común de ambos universos son evidentes. El humor negro, el contexto del futuro cercano convertido en una especie de jungla urbana, las guerras de bandas y el uso demencial de los medios de comunicación y la publicidad, integrados como parte esencial del relato, hacen sospechar que Neumeier y Miner se habían empapado bien de la obra de Miller.

El éxito de Robocop propició la aparición de la consabida secuela. Para la ocasión, los productores decidieron acudir al barro primordial en el que se gestó la base de la primera parte, y contrataron a Frank Miller como guionista de Robocop 2 (Irvin Kershner, 1990). Si había alguien conectado a este relato ciberpunk y sus connotaciones críticas, era el tipo que impresionó al mundo con las mismas armas que los responsables de la franquicia querían explotar.

Pronto empezaron los problemas. Verhoeven queda fuera del proyecto, aunque los fans de la franquicia aplauden la llegada de Irvin Kershner (director de El Imperio Contraataca) como director de la secuela. Al leer el guión propuesto por Miller, tanto Kersner como los productores declararon que lo que Miller había escrito era imposible de filmar. El libreto sufre una reescritura por parte de Walon Green, mutilando las ideas de Miller. La película resultó un fracaso comercial en su estreno cinematográfico, pero el mercado del vídeo casero salvó los muebles, e incluso animó a la productora a la realización de una nueva secuela.
Robocop (Paul Verhoeven, 1987) is een echte cultklassieker geworden, ondanks het feit dat destijds niemand in het script van Edward Neumeier en Michael Miner geloofde. Het werd van productiemaatschappij naar productiemaatschappij doorgegeven zonder ook maar de geringste interesse te wekken; niemand kon de humor zien in een ogenschijnlijk belachelijk verhaal, waarin tonnen scherpe kritiek schuilgingen op het neoliberale systeem dat in het Reagan-tijdperk heerste. Er was een andere controversiële vriend voor nodig om het zure verhaal in 1987 naar het witte doek te brengen; Paul Verhoeven maakte een film vol expliciet ultrageweld, die een decadente maatschappij in de handen van gewetenloze managers weerspiegelde. Natuurlijk, als je het resultaat van Robocop vergelijkt met de schemerige Batman van The Dark Knight Returns, zijn de overeenkomsten tussen de twee universums overduidelijk. De zwarte humor, de bijna-toekomstcontext die verandert in een soort stadsjungle, de bende-oorlogen en het krankzinnige gebruik van media en reclame, geïntegreerd als essentieel onderdeel van het verhaal, doen vermoeden dat Neumeier en Miner zich goed hadden ingeleefd in het werk van Miller.

Het succes van Robocop leidde tot een vervolg. Voor de gelegenheid besloten de producenten terug te gaan naar de oerklei waarop de basis van het eerste deel was gebouwd en ze huurden Frank Miller in als scenarist voor Robocop 2 (Irvin Kershner, 1990). Als er iemand verbonden was met dit cyberpunkverhaal en de kritische connotaties ervan, dan was het wel de man die de wereld schokte met precies die wapens die de makers van de franchise wilden uitbuiten.

Helaas begonnen de problemen al snel. Hoewel fans van de franchise de komst van Irvin Kershner (regisseur van The Empire Strikes Back) als regisseur van het vervolg toejuichten, stapte Verhoeven op. Na het lezen van Millers voorgestelde script verklaarden zowel Kershner als de producenten dat wat Miller had geschreven niet verfilmbaar was. Het script werd herschreven door Walon Green, waarbij Millers ideeën werden verminkt. De film was een commerciële mislukking bij de bioscooprelease, maar de videomarkt redde de film en moedigde de productiemaatschappij zelfs aan om nog een vervolg te maken.


Discuss this entry