Παρά το γεγονός ότι σήμερα θεωρούμε αυτές τις τρεις εργασίες σταθμούς στην ιστορία της Φυσικής, εκείνη την εποχή δεν είχαν γίνει ομόφωνα δεκτές από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Χρειάστηκαν, λοιπόν, τέσσερα χρόνια ώσπου να βρει μια θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Η φήμη του όμως είχε αρχίσει να απλώνεται και έτσι το 1913, με τη βοήθεια του Πλανκ, ιδρύθηκε μια θέση ειδικά γι' αυτόν στο Ινστιτούτο Φυσικής του Βερολίνου. Εκεί ολοκλήρωσε τη σημαντικότερη συνεισφορά του στη σύγχρονη Φυσική, τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Η θεωρία αυτή, που αποτελεί γενίκευση της Θεωρίας της Παγκόσμιας Ελξης του Νεύτωνα, θεωρεί ότι η δύναμη βαρύτητας δεν οφείλεται στην έλξη που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο σώματα, αλλά στο γεγονός ότι η παρουσία του ενός σώματος καμπυλώνει τον χωρόχρονο, στον οποίο κινείται το άλλο. Παρ' όλη τη σύντομη πειραματική επαλήθευση μερικών από τις προβλέψεις της θεωρίας, μεγάλη μερίδα των θεωρητικών φυσικών αντιμετώπιζε για πολλά χρόνια τη Γενική Σχετικότητα με σκεπτικισμό. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν να του απονεμηθεί το 1921 το βραβείο Νομπέλ για την ερμηνεία του φωτοηλεκτρικού φαινομένου και όχι για τη διατύπωση της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας.
http://www.mathisis.com/nqcontent.cfm?a_id=3865

--------------------------------------------------
Note added at 7 mins (2004-03-20 00:03:49 GMT)
--------------------------------------------------

- Να γνωρίζει ότι σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας δεν ισχύουν η
αρχή διατήρησης της μάζας και η αρχή διατήρησης της ενέργειας αλλά
ισχύει η αρχή διατήρησης μάζας και ενέργειας.
- Να αντιλαμβάνεται ότι η γενική θεωρία της σχετικότητας είναι μια θεωρία
για τη βαρύτητα.
- Να αντιλαμβάνεται ότι η παρουσία μιας μάζας καμπυλώνει το χωροχρόνο.
- Να γνωρίζει μερικά πειραματικά δεδομένα που επιβεβαιώνουν τη θεωρία
της σχετικότητας και ερμηνεύονται με αυτήν.
http://web.otenet.gr/physbooks/c/directions/d6.pdf

--------------------------------------------------
Note added at 19 mins (2004-03-20 00:15:34 GMT)
--------------------------------------------------

Ζητώ συγνώμη από όλους αλλά με παρέσυραν τα αποσπάσματα: μιλάμε για τον Χωροχρόνο κι όχι για Χωρόχρονο.

--------------------------------------------------
Note added at 11 hrs 13 mins (2004-03-20 11:10:08 GMT)
--------------------------------------------------

Επίσης μπορείς να πεις ΣΤΡΕΒΛΩΝΕΙ ΤΟΝ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ
Το 1915 ο Albert Einstein πρότεινε στα πλαίσια της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, μια επαναστατική αντιμετώπιση για την ερμηνεία των φαινομένων της βαρύτητας. Θεώρησε ότι για να εξηγήσουμε την συμπεριφορά των σωμάτων μέσα στα βαρυτικά πεδία, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τις μεταβολές που προκαλούν τα διάφορα σώματα στη γεωμετρία του χωροχρόνου που τα περιβάλλει, και στη συνέχεια να εξετάσουμε πως ο στρεβλωμένος χωροχρόνος επηρεάζει τις τροχιές άλλων σωμάτων που θα βρεθούν στην περιοχή εκείνη.

Με τον τρόπο αυτό, αντί να μιλάμε για δυνάμεις μεταξύ σωμάτων όπως γίνεται στην παλιά Νευτώνεια θεωρία, εξηγούμε όλες τις αλληλεπιδράσεις ως γεωμετρικές ιδιότητες του στρεβλωμένου χωροχρόνου.
Τι εννοούμε όμως όταν λέμε ότι μια μάζα στρεβλώνει τον χωροχρόνο που την περιβάλλει;

Η στρέβλωση του χώρου

Ας ξεκινήσουμε θεωρώντας για απλούστευση, ένα άστρο σφαιρικό και μη περιστρεφόμενο. Ένας παρατηρητής στο ίδιο σύστημα αναφοράς με το άστρο είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί και να αποδώσει σχεδιαστικά τον καμπυλωμένο τρισδιάστατο χώρο μέσα στον οποίο ζει. Για να μπορέσει να κάνει κάτι τέτοιο θα έπρεπε να βρεθεί ο παρατηρητής μας σε έναν υπερχώρο περισσοτέρων διαστάσεων, και να παρατηρεί από εκεί τον δικό μας συνηθισμένο τρισδιάστατο χώρο. Αποδεικνύεται μάλιστα ότι ο υπερχώρος που θα μπορούσε να φιλοξενήσει ένα στρεβλωμένο τρισδιάστατο χώρο, θα έπρεπε να ήταν 6 διαστάσεων.

Υπάρχει όμως ένα νοητικό τέχνασμα που μας βοηθάει να συλλάβουμε αυτή τη στρέβλωση του χώρου.
http://www.physics4u.gr/articles/2003/warpstimespace.html

Ευχαριστώ πολύ Εμμανουέλα και Στέλλα.